Reisverslagen

7 - 15 mei 2011 

Verslag van de tegelreis van 29 tegelvrienden van Óbidos naar Porto, ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van het Nederlands Tegelmuseum onder de bezielende leiding van Francine Stoffels, die deze reis minutieus heeft voorbereid en georganiseerd, met administratieve ondersteuning van Marianne Florschütz.  

Zaterdag, 7 mei 2011: van Lissabon, via Óbidos naar Caldas da Rainha 

Om 10:15 uur was het verzamelen bij de incheckbalie op Schiphol waar we door Francine en Marianne verwelkomd werden. Met een beetje vertraging vertrokken we vanuit Schiphol en kwamen na een voorspoedige vlucht rond 15 uur aan op Lissabon Airport, vanwaar we rechtstreeks met de bus naar Óbidos reden.Het vestingstadje Óbidos met zijn middeleeuws kasteel en witte huizen, versierd met kleurige elementen aan de vensters, is een echte toeristische trekpleister. Met een plattegrond in de hand konden we rondwandelen en de stad verder ontdekken. Via de Porta da Vila met tegelpanelen (1740-1750) over het lijden van Christus betreedt men de hoofdstraat. We bezochten de Igreja Sta Maria (1690) een renaissance kerk met 18de-eeuwse azulejos en de Igreja da Miséricordia (1623). Francine gidste ons tenslotte tot aan het middeleeuws kasteel.  

 

Bij het verlaten van Óbidos maakten we halte bij het Estação Ferroviária voor de tegelpanelen aan de achterzijde van het stationsgebouw, geschilderd door José Estêvão Cancelo de Victória Pereira (Victória P) en gemaakt in fabriek Viúva Lamego, Lissabon in 1943. Ze stellen plaatselijke bezienswaardigheden voor, met arabesken in blauw-geel in de rand.

 

Op het verlaten perron van het stationsgebouw werd onze eerste groepsfoto gemaakt.

 

Verder met de bus richting Caldas da Rainha waar we incheckten in Hotel Cristal Caldas. Snel werd er van kleding gewisseld want de bus bracht ons voor een diner naar het restaurant São Rafael en Museu Rafael.

Verschillende Portugese en Braziliaanse gasten wachtten ons daar op: Sylvia Athayde, João Castel-Branco, Feliciano David, Susana en Pedro Flor, Ana Paula e Jorge Gordo, Paulo Henriques, José Meco, Maria João Santos Simões Ferreira Real en Fernando Ferreira Real, Vitor Serrão. Onze Portugese vrienden hadden een prachtig cadeau bij zich voor ons Museum: een groot 42 tegels tellend tegeltableau, benoemd als "Silhar de Padrão" vervaardigd in Lissabon, Real Fábrica de Louça (?), 1780-1816. Na een geleid bezoek aan het aanpalend Museu Rafael Bordalo Pinheiro besloten we de avond met een gastronomische maaltijd. Frans Caignie maakte tussen twee gangen door wat publiciteit voor het E.C.T.C. bulletin. De nestor van onze groep, Wim van de Loo, had voor onze Portugese gasten een kleine attentie meegebracht: een in eigen atelier ontworpen faience luciferdoosje met handgeschilderd bloemmotief, een attentie die door onze gasten erg geapprecieerd werd. Het was een genoeglijke avond om onze eerste lange reisdag af te sluiten.

Zondag, 8 mei 2011: in Caldas da Rainha

Na het ontbijt vertrokken we te voet naar het Museu do Hospital in Caldas da Rainha (ziekenhuiskapel 1743/45). Verschillende wanden zijn bekleed met blauwe tegels van Bartolomeu Antunes met o.a. tegels met een kikker. We zagen een rekentafel van de Koninklijke thesaurier voor de vleesrantsoenen van de zieken.Het Museu do Hospital bestaat uit vier locaties:

• Capela São Sebastião met fragmenten uit het martelaarschap van de H. Sebastiaan (1743/45);
• Igreja da N.S. do Pópulo: met geel/blauwe tegels uit 1655 en een altaar met corda seca tegels uit Sevilla +/- 1500;
• het Museum zelf; en
• Thermaalbad van koningin D. Leonor de Bragança, echtgenote van João II.

 

Caldas da Rainha, wat staat voor "warme bronnen van de koningin", is een kuuroord opgericht door de echtgenote van koning João I ter exploitatie van de zwavelbronnen. Wij bezochten deze locatie waar oorspronkelijke baden nog gevuld worden met medicinaal water.

De ochtend eindigde met een lunch op eigen gelegenheid. Enkelen onder ons maakten van de middagpauze gebruik om het parkje te bezoeken met betegelde constructies 'à la Miró'.

 

Na de lunch kregen we de gelegenheid om het Museu de Cerámica te bezoeken met een uitvoerige uitleg over de Nederlandse tegels. Nadien ging men op eigen initiatief de stad in ofwel bezochten we met Francine de winkel van de ceramiekfabriek. Een uitgelezen kans om typische ceramiek van deze streek te kopen. Na een flinke wandeling via het park met een rommelmarkt kwamen we aan het station waar prachtige tegeltableaus bevestigd zijn tegen de achterwand van het stationsgebouw. Het zijn producten van de fabriek Aleluia +/- 1924 uit Aveiro.

 

De wandeling werd besloten in een Pasteleria waar nog druk werd nagepraat. 's Avonds konden we in het hotel genieten van een rijkelijk buffet.

Maandag, 9 mei 2011: via Nazaré, Alcobaça, Pedreiras, Batalha en Atalaia naar Tomar

Voor we Caldas da Rainha verlaten, brengen we nog een bezoek aan het Estação Valado dos Frades met zijn tegeltableaus langs het perron. Deze tableaus van de Fabrica Aleluia uit Aveiro zijn gedateerd 1924. 

 

Terug in de bus richting Nazaré: oorspronkelijk een vissershaven maar sinds het einde van de 18de eeuw uitgegroeid tot een badstad.Wij bezochten eerst de Capela da Memória waarin de legende wordt verteld van de edelman Dom Fuas Roupinho die op miraculeuze wijze gered werd door de Heilige Maagd. Deze kapel is voor een groot deel bedekt met azulejos en we kregen daarover een deskundige uitleg van Johan Kamermans. 

 

Tegenover de kapel staat de Igreja de Nossa Senhora da Nazaré. Deze werd in 1182 gesticht en in de 17de eeuw herbouwd. In deze kerk bevinden zich tegels in aresta-techniek en Nederlandse tegeltableaus met de signatuur van de maker: W. van der Kloet.

Vanuit Portugal werden deze  Hollandse tegels besteld voor het transept van deze kerk met o.a. de geschiedenis van Jozef, het leven van David en Jonas met de walvis.Volgens J.M. dos Santos Simões bevinden zich in de archieven van de Real Casa de Nossa Senhora da Nazaré documenten die inzicht geven over de onderhandelingen die werden gedaan betreffende de bestelling van de Nederlandse tegels alsook de originele factuur van de leverancier voor de tegels bestemd voor de Igreja de Nossa Senhora da Nazaré.Aan de epistelkant zien we op de muur scènes uit het leven van David.

Op het paneel rechts, in de hoek, kan men de handtekening lezen van W.v.d.Kloet. Aan de evangeliekant wordt het leven van Jozef weergegeven. 

 

Het Mosteiro de Alcobaça, een indrukwekkende cisterciënzerabdij gesticht in 1147 door Dom Alfonso Henriques waarvan de bouw van de kerk in 1178 begon en in 1223 voltooid, zal onze volgende halte worden. De kerk heeft een indrukwekkend volume met een romaans refectorium met gotisch gewelf. Deze abdij heeft in de loop der eeuwen heel wat toevoegingen ondergaan; de Barokgevel dateert van 1725. Juweeltjes van beeldhouwkunst zijn de gotische graftombes van de hand van onbekenden zoals de graftombes van kroonprins Pedro en Inês de Castro, het  legendarische paar met een ontroerend liefdesverhaal. De keuken is in de 18de eeuw herbouwd, waarna de wanden bekleed werden met grijswitte en blauwe azulejos.  

 

De volgende etappe wordt het Mosteiro de Batalha, een klooster gesticht door koning João I in 1385. De kloosterkerk is een meesterwerk van de Portugese laatgotische bouwstijl en Manuelijnse sierkunst. De Manuelijnse stijl voegde omstreeks 1500 langs de buitenkant een overvloedige decoratie toe met in de grote kruisgang een buitengewoon spel van typische Manuelijnse sierkunst. De kerk wordt de 'kanten zakdoek' van Portugal genoemd.De kloostergangen geven een perfect beeld van de Portugese architectuur en in de kapittelzaal reflecteren de 16de-eeuwse glasramen de sfeer van een rijk verleden. 

 

Tegen 17 uur komen we aan in Atalaia voor een bezoek aan de Igreja Matriz (1528). Een deskundige rondleiding werd gegeven door Vereador (= Wethouder) Dr. Fernando Freire.Het gaat om de eerste tegels met kleuren voordat Nederlandse tegels in Portugal kwamen: primitieve tableaus met voorstellingen uit het Oude en het Nieuwe testament. Het waren geen beroepsschilders. De tegeltableaus dateren van 1630. 

 

We kregen daarna de gelegenheid om kennis te maken met een Bed & Breakfast vlakbij: Casa do Patriarca. We trokken er na de rondleiding in de kerk te voet naartoe en werden verwend met allerlei typische versnaperingen. 

Het is al 18u30 als we in Tomar aankomen. Een mooi hotel in een prachtige omgeving. Tomar, de stad van de Tempeliers die de inspiratie gaven voor de naam van ons hotel: Hotel dos Templários. Verschillende leden van de groep hebben ’s avonds nog een wandeling in de stad gemaakt langs gebouwen met art nouveau gevels.

Dinsdag, 10 mei 2011: van Tomar via Figueira da Foz en Bussaco naar Coimbra

Per bus vertrekken we naar het Convento de Cristo.De stad Tomar is omringd door heuvels en boven op een van deze heuvels ligt het Convento de Cristo: een indrukwekkend bouwwerk dat bestaat uit een klooster annex een burcht. Hier had de Portugese tak van de orde der Tempeliers, kortweg “Templários” genoemd, haar zetel in Tomar. In 1312 wordt de gehele orde door de paus ontbonden. In 1319 krijgt koning Dinis toelating om een nieuwe orde te stichten: de orde der Christusridders met als zetel Tomar. Blikvangers zijn de romaanse Charola, het bekende venster van de kapittelzaal in Manuelijnse stijl (met links en rechts motieven uit de scheepvaart en onderaan een portret van een zeeman) en de hoofdkloostergang in renaissance stijl.

 

De Capela dos Portocarreiros die dateert van 1626 (datum staat op de timpaan van de deur alsook het blazoen van António Portocarreiros) bevat 17de-eeuwse tegelpanelen met diamantmotief en elf vroeg-18de-eeuwse tegelpanelen met voorstellingen uit het leven van de Heilige Maagd en Christus. 

 

De Sala dos Reis is een rechthoekige ruimte bekleed langs beide wanden met witblauwe tegels met geometrische motieven identiek aan deze van de trapzaal.

In de twee kloostergangen die naar de slaapcellen van de monniken leiden, zijn de wanden onderaan versierd met blauwwitte tegels. 

We rijden richting Figueira da Foz en tijdens de rit geeft Lejo Schenk ons een interessante lezing over de geschiedenis van het Casa do Paço, een bezoek voor na de lunch.

Figueira da Foz ligt aan de brede riviermonding van de Rio Mondego (vijgenboom – als dat het hier betekent). Achter de haven aan de rechteroever van de Rio Mondego in de “Cidade Antiga” bevindt zich het Casa do Paço. De muren van de salons  in dit paleis  zijn bekleed met duizenden 17de-eeuwse tegels, waarschijnlijk Rotterdam. Verondersteld wordt (volgens mondelinge overlevering) dat de tegels deel uitmaakten van een lading van een schip dat schipbreuk leed. Deze tegels werden geveild en gekocht door Dom Pedro José de Mello.

Het Casa do Paço werd na 1690 gebouwd  in opdracht van Bisschop-Graaf van Coimbra, Dom João de Mello, maar het gebouw bleef na zijn dood in 1704 onvoltooid. Het Casa do Paço werd toegekend aan zijn neef Dom António José de Mello en deze zal zich bezighouden met de voltooiing van het  paleis, maar de afwerking zal wegens vertraging nog enkele jaren duren. Zijn erfgenaam en zoon Dom Pedro José de Mello wordt rond 1721 de daaropvolgende bezitter van het Casa do Paço.

Bij onze aankomst in het Casa do Paço worden we verwelkomd door conservatrice Dra. Teresa Folhadela en collega Manuela Silva die samen met ons de prachtige zalen met tegels bezoeken. Er is ook pers, en de volgende dag staat er een uitgebreid verslag met foto van ons bezoek in de Diário de Coimbra.

In zijn boek: "Carreaux céramiques hollandais au Portugal et en Espagne" gaat J.M. dos Santos Simões uitvoerig in op de betegeling van deze zalen en beschouwt het als het omvangrijkste geheel van Nederlandse tegels in hun oorspronkelijke site in Portugal. In 1945 ontdekte men letterinitialen op enkele tegels. Wij hebben er dan ook een heuse zoektocht van gemaakt om deze initialen terug te vinden op de tegels.

In de eerste zaal bestaat de lambrisering uit 11 rijen paarse ruitertegels afgezoomd met een strook blauwe landschaptegels. Bijzondere aandacht gaat naar de tegels met de initialen MR: Maria Regina, PVO: Prins van Oranje, MARIA R: Maria Regina, WR: Willem Rex, FK: Frederik Rex en KR: Karel Rex. In de tweede zaal is de opstelling omgekeerd: de blauwe landschaptegels worden afgezoomd door een kader van paarse ruitertegels. 

 

In de derde zaal treffen we paarse Bijbeltegels aan afgeboord met blauwe landschaptegels. 

 

Tijdens de busrit naar de kapel en het paleis van Bussaco, met hun vele tegels uit verschillende eeuwen, draagt Francine een stuk Portugese literatuur voor: coupletten uit het liefdesverhaal van Inês de Castro door de beroemde dichter Luís de Camões (1525 - 1585), vertaald door Arie Pos. We rijden richting Coimbra waar we inchecken in hotel Astoria aan de voet van de oude stad Coimbra. ‘s Avonds zijn enkelen naar een Fadovoorstelling gaan luisteren. In Coimbra worden de Fadoliederen door mannen gezongen, met muzikale omlijsting van muziekinstrumenten zoals de guitarra en de viola (= klassieke gitaar).

Woensdag 11 mei 2011: in Coimbra

Vandaag blijven we in Coimbra en bezoeken er de boven- en benedenstad.Na het ontbijt trekken we te voet langs de Igreja Sta Cruz, de rua Olimpo Nicolau Rui Fernandes, en langs de Mercado tegeltableaus naar de lift voor de bovenstad. 

 

 

Hoofdingang van de universiteitCoimbra is sinds de 14de eeuw dé universiteitstad van Portugal. Het is een levendige studentenstad en dit aspect heeft het aanzien van de stad bepaald.

Onder de leiding van Dr. Carlos Serra bezochten we in de Universiteit de Bibioteca Joanina (18de eeuw): er worden vleermuizen in de bibliotheek gehouden om de boeken te beschermen tegen insecten. We bezochten ook de andere zalen met o.a. de aula Sala dos Capelos of Sala dos Actos Grandes waar de promovendus zijn doctorshoed (= capelo) ontvangt en de eerstejaars begroet worden bij hun intrede aan de universiteit. De zaal is bekleed met azulejos en heeft een cassette plafond met heraldische motieven.

In de namiddag gaat ieder op eigen initiatief op verkenning naar verschillende bezienswaardigheden met o.a. de kathedraal Sé Velha met azulejos, Casa-Museu Bissaya Barreto met tegels in tuin en hal. Igreja Sta Cruz (1620), Igreja Sta Graça, Quinta das Lágrimas (Inês de Castro).  

 

We hebben ’s avonds een stukje van het studentenleven kunnen meemaken door de sfeer te proeven van de Queima das Fitas (“verbranding van de faculteitslinten”): het betekent het einde van de examens in mei en dit alles wordt uitbundig gevierd door de studenten.

Donderdag, 12 mei 2011: via Aveiro naar Porto

Het is 8u45 als we per bus uit Coimbra vertrekken met als eerste halte de Igreja Sto António dos Olivais 1740 - 1750. Tegeltableaus (1740/50) uit de school van Coimbra geven het levensverhaal van Sint-Antonius die wonderen verricht met o.a. de scène Antonius preekt voor de vissen. Kerk ook met trompe-l’oeils en biechtstoel ingewerkt in de met azulejos betegelde muur. Er zijn tegels aanwezig die ouder zijn dan de kerk zelf: Spaanse azulejos uit de 16de eeuw met islamitische invloeden (loodglazuur, in aresta en corda seca techniek); herkomst Sevilla rond 1500. 

 

 

 

Vóór de lunch worden we nog verwacht in het nieuwe Art Deco Museum, Rua João Mendonca, te Aveiro voor een rondleiding met Patrícia Sarrico.  

 

Na de lunch wandelen we samen met Patricía Sarrico en Andreia Vale Lourenço langs de Igreja da Misericórdia, en doorlopen het stratenparcours met o.a. in de Avenida Santa Joana: Antiga Sapatería Leão. De architectuurwandeling eindigt bij het station, waar voor- en achterkant met tegeltableaus bedekt zijn. 

 

Francine heeft voor ons nog een verrassing in petto en we vertrekken voor een drankje naar het huis van tegelvrienden. In een oase van rust genieten we van de prachtige tuin, een hapje en een drankje (espumante), bij een gezellige babbel. De heer des huizes nam een Art Deco tegel in ontvangst van de Vrienden van het Nederlands Tegelmuseum. We nemen nog rustig de tijd om te genieten van het gastvrij onthaal en rond 18.00 uur staat de bus klaar om te vertrekken. De reis gaat nu verder naar Porto waar we logeren in het oudste hotel van Porto: Hotel de Paris, uit 1877. Het is inderdaad even met de koffers slepen vanaf het plein naar het hotel maar de charme van dit hotel maakt het helemaal goed. Op weg naar de restaurants maken we nog een spectaculaire tegelwandeling.

Vrijdag 13 mei 2011: naar Braga en Guimarães, terug naar Porto 

Na een goed ontbijt in het hotel bracht de bus ons vanuit Porto naar Braga. We reden langs het Pálacio do Raio, een 18de-eeuws paleis in rococostijl met een helblauwe azulejos-versiering aan de buitenkant.

De Igreja de São Victor is de eerste kerk gebouwd buiten de stadsmuren van Braga en vormt een hoogtepunt in de architectuur van de barokstijl. De huidige kerk werd in 1686 heropgebouwd op de ruines van de oude kerk en bezit waardevolle beschilderde tegels. Binnen de kerk zijn de muren bekleed met 11.700 blauwwitte figuratieve tegels. In het koor stellen de tegeltableaus beelden voor uit het leven van de heilige Victor, een plaatselijke heilige. Verder in de kerk worden er martelaren en heiligen uit de omgeving van Braga op de tegeltableaus uitgebeeld. Men gaat ervan uit dat deze tegels geschilderd werden door de Spanjaard Gabriel del Barco. Het orgel dateert van 1815 en heeft bijna 600 hoornen en pijpen.

 

 

 

Op weg te voet naar het Casa-Museu Nogueira da Silva kwamen we verschillende betegelde huizen tegen. Het Museu Nogueira da Silva is in het bezit van tegeltableaus van Van der Kloet en veel keramiek. Onder begeleiding van Dra Maria Helena Trindade deden we een rondgang in het museum.

 

 

Nadien vertrokken we naar Guimarães waar we lunchten in de prachtige Pousada Santa Marinha. We werden er verwend met plaatselijke lekkernijen en koffie. Dit voormalig klooster uit de 9de eeuw (brand in 1951) is gelegen op een heuvel met een prachtig uitzicht op de omgeving. Tijdens onze rondleiding zagen we de vroegere kloostercellen die nu omgebouwd zijn tot stijlvolle hotelkamers. Uiteraard kwamen de tegeltableaus ook aan bod.

 

We bezochten nog de Igreja de São Francisco waar zich tegels bevinden uit de eerste helft van de 18de eeuw. Deze zijn toegeschreven aan T. dos Santos met voorstellingen uit het leven van de H. Franciscus. Op de terugreis naar Porto bezochten we een Portproeverij bij de firma Croft. Na de gebruikelijke rondleiding mochten we port proeven.

 

 

Zaterdag 14 mei 2011: in Porto 

Een ontbijt in Hotel de Paris maakt de dag reeds van bij het begin goed! Na het ontbijt werd er onder leiding van Diana Santos een stadswandeling gemaakt langs betegelde façades, volgens een uitgestippeld parcours.In de hal van het station zijn er tegeltableaus vervaardigd door Jorge Colaço (eerste kwart 20ste eeuw). Een tegeltableau toont koning João I in wapenuitrusting met heraldiek op zijn borst.Andere voorstellingen tonen een religieuze processie - waarschijnlijk in Braga - en de veldslag van Castilië tegen de Portugezen waarin Portugal zich overgeeft aan de koning van Castilië.

 

De Sé (kathedraal) staat hoog op een granietplateau, de Penha Ventosa heuvel, en is als vestingkerk in de 12de eeuw gebouwd naar een romaans schema: twee torens, een krans van kantelen en in de westgevel een roosvenster. De gotische kruisgang uit de 14de eeuw heeft opmerkelijke 18de-eeuwse tegels waarop taferelen met de verheerlijking van Maria en de Metamorfosen van Ovidius te zien zijn. In de 18de eeuw zijn er barokke verbouwingen geweest. Er werd vooraan een portaal bijgebouwd en de torens kregen koepels. Links van het koor is de Capela Mor met een sacramentsaltaar waar kunstenaars meer dan een eeuw aan gewerkt hebben. Kansel en koorstoelen vertonen een mengsel van renaissance en barok. In de sacristie zijn veel rococo versieringen. Op het ruime voorplein staat een pelourinho, een schandpaal, met een kroon op de spits.

 

 

 

Van oorsprong is de Igreja de Santa Clara een 13de-eeuwse kloosterkerk die in de 15de eeuw herbouwd is. Binnen wordt men geconfronteerd met een overdaad aan 17de-eeuws talha dourada werk, verguld houtsnijwerk in barokstijl. Fotograferen is er echter ten strengste verboden! De tegels mogen we niet bekijken. De voorgevel van de barokkerk Igreja de Santo Ildefonso uit 1730 is later door Jorge Colaço geheel met witte en blauwe azulejos bedekt.

 

Na de lunch bezochten we de Biblioteca Pública Municipal waar talrijke betegelde panelen maar ook tegeltableaus zijn samengebracht. Vervolgens bewonderden we de geheel betegelde Capela das Almas en de markt.

 

 

 

Op de terugweg naar het hotel ontdekten we nog talrijke Art Deco gevels en moderne tableaus in de drukke winkelstraten van Porto en doken nog even de Metro in.

 

's Avonds waren we voor het slotdiner samen met onze gasten Carla Kroez, Robert Vonk, Arie Pos en Diana Santos voor een gastronomisch slotdiner in het restaurant Abadia. Een heel gezellige sfeer met o.a. speeches door Ger de Ree en Lejo Schenk om vooral Francine te bedanken voor de fantastische reisorganisatie en reisprogramma. Uiteraard ook onze Portugese vrienden die aan de organisatie van deze reis hebben meegewerkt.

Zondag 15 mei 2011

We genieten van ons ontbijt in Hotel de Paris en ieder gaat zijn weg voor deze vrije ochtend.We vertrekken vanuit het hotel om 12 uur naar het Casa da Música, het enorme concertgebouw met 12 verdiepingen, waarvan drie ondergronds, ontworpen door de Nederlandse architect Rem Koolhaas. In de V.I.P. ruimte bevinden zich kopieën van oude Portugese en Nederlandse tegeltableaus die verwijzen naar de rijke geschiedenis van de Portugezen, die hun paleizen bekleedden met blauwe en witte azulejos. Na een boeiende reis landden we met vlucht TP 652 OPO - AMS veilig terug op Schiphol.

De groep van 29 tegelexperts op de trappen van het Casa da Música in Porto, aan het einde van een meer dan geslaagde tegelstudiereis

 

Onze oprechte dank gaat uit naar Francine Stoffels, onze reisleidster, die deze tegelreis met hart en ziel heeft samengesteld en voorbereid en die tijdens de reis ons zo uitstekend heeft begeleid.

De verslagcommissie

• Hedwig Caignie - Van den Eede
• Will van den Berge - Hofstede

Foto's en eindredactie

• Frans Caignie

6-13 april 2008 

Verslag van de tegelreis van 32 tegelvrienden naar Lissabon en omgeving, ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de Stichting Vrienden van het Nederlands Tegelmuseum onder de bezielende leiding van Francine Stoffels, die deze reis minutieus heeft voorbereid en georganiseerd, met ondersteuning van Marianne Holtkamp.  

Zondag 6 april 2008

Ter voorbereiding op de tegelreis en voorafgaand aan de vlucht naar Lissabon gingen Will en Herbert van den Berge alsmede Johan Kamermans bij aankomst op Schiphol op zoek naar een tegeltableau in de dependance van het Rijksmuseum op Schiphol (achter de paspoortcontrole op de Holland Boulevard). Het blauwe tegeltableau (168 x 207 cm), dat een zeegezicht voorstelt met een vissende haringvloot onder bescherming van een oorlogsschip met het wapen van Rotterdam, ca. 1680-1720, is geschilderd door Cornelis Pieterszoon Boumeester (1652-1733).  

Tegeltableau "Zeegezicht met een haringvloot" van Cornelis Boumeester.

Op Schiphol begon de reis met een vertraging van twee uur en werden we van de ene gate naar de andere gestuurd. Daar werden de eerste contacten gelegd. Na een goede vlucht kwamen we in Lissabon aan waar ‘onze bus’ en ‘our man in Lisbon’, Rui Mota,  klaarstonden voor een kleine rondrit op weg naar ons hotel in het centrum. Onderweg werd ons gewezen op betegelingen van huizen en stopten we bovenaan het Parque Eduardo VII met uitzicht op het Praça Marquês de Pombal en de Taag.

Vervolgens werd koers gezet naar het hotel, Residencial Florescente, vrolijk betegeld, en werd afgesproken om voor het diner gezamenlijk langs een paar mooie art nouveau tegeltableaus en -gevels te wandelen op weg naar het restaurant, Cervejaria da Trindade. Een prachtig restaurant, van oorsprong een klooster, dat in de negentiende eeuw voorzien werd van schitterende tegeltableaus met de elementen, de jaargetijden, en vrijmetselaarssymbolen (derde kwart negentiende eeuw). Gezeten aan lange tafels genoten wij van Posta Bacalhau na Brasa (gegrilde zoutevis) of Bife Lombo à Trindade (runderfilet Trindade stijl), begeleid door heerlijke wijnen en een ‘pittige’ likeur of bagaço ter afsluiting. 

Maandag 7 april 2008

Met taxi’s, heel goedkoop, naar de Igreja Nossa Senhora da Boa-Hora (een barokkerk met veel tegeltableaus). Een toelichting wordt gegeven door de Prior, Francisco Duarte dos Santos, met een vertaling door Francine Stoffels. Op de tegeltableaus, die worden toegeschreven aan Francisco Jorge da Costa, staan Bijbeltaferelen en de vier evangelisten. Langs de wanden van het schip tonen tableaus het levensverhaal van de kerkvader Augustinus, dat door Evert van Gelder wordt verteld. In een kapel is de geschiedenis van Mozes te zien. Het trompe-l’-oeil plafond is geschilderd door een Fransman.

Igreja Nossa Senhora da Boa-Hora

Vervolgens lopen we naar het Arquivo Histórico Ultramarino (Historisch archief voor de overzeese gebiedsdelen 1750 – 1974). In de koepelzaal van dit voormalige paleis van de adellijke familie Saldanha, graven van Ega, bevinden zich Nederlandse tegeltableaus uit ca. 1725 met acht havengezichten: Constantinopel, Keulen, Londen, Venetië, Hamburg, Middelburg, Rotterdam en Antwerpen. Johan Kamermans geeft een toelichting. Of de tegeltableaus zijn toe te schrijven aan Boumeester, zoals vroeger gedaan werd, of aan Van der Kloet, is een punt van discussie.

Na de lunch heeft de groep zich gesplitst.

Rafael Bordalo Pinheiro

Een deel van de groep gaat wandelend richting Rua de Campo de Ourique o.l.v. Hans van Lemmen en Francine Stoffels en brengt een bezoek aan een interessante bakkerij. In de bakkerij zijn veel pilaren betegeld met art nouveau tegels (schitterende vlinders), ontworpen door Rafael Bordalo Pinheiro (1846-1905). Een bezoek meer dan waard, niet alleen wegens de betegelingen maar ook voor de heerlijke koffie en pastéis. 

Het andere deel van de groep wandelt, uiteraard langs tegels, via de Rua das Janelas Verdes naar de Cais do Sodré.

Om drie uur is iedereen bij het Convento dos Cardaes (voormalig klooster). Johan geeft weer een toelichting. Voor deze kerk heeft men speciaal in Amsterdam tegeltableaus laten maken door Jan van Oort (rond 1680), zoals uit de signatuur blijkt. Ze geven het leven van de heilige Teresa van Ávila weer.

 Vervolgens wandelen we naar de Igreja de São Roque, derde kapel oost, met een houten beschilderde zoldering en maniëristische Spaanse tegels met Antwerpse invloeden, gesigneerd en gedateerd door Francisco de Matos, uit 1584.

Terug naar het Hotel om ons te kleden voor een ontvangst in de Residentie van Hr. Ms. Ambassadeur, Drs. R.J. van Houtum. Onder de Portugese genodigden (tegelvrienden en museumdirecteuren) bevond zich ook de dochter van de bekende Portugese tegelkenner J.M. dos Santos Simões (auteur van het boek Carreaux céramiques hollandais au Portugal et en Espagne, Den Haag 1959). Het was een zeer gezellige bijeenkomst en de heer Van Houtum, die er zelf ook zichtbaar van genoot, leidde een aantal van ons door de tuin en enkele privévertrekken, waar zich zowaar nog een paar tegels bevonden, een en ander onder het genot van een hapje en een drankje. Frans Caignie heeft namens De Stichting Vrienden van het Nederlands Tegelmuseum en de European Ceramic Tiles Circle geprobeerd contacten te leggen met afgevaardigden van diverse musea om tot een uitwisseling van tegelkennis te komen.

Dinsdag 8 april 2008

Met taxi’s vertrekken we naar het Museu Nacional do Azulejo (MNAz) met de Igreja da Madre de Deus, dat deze ochtend uitsluitend voor onze groep open is.  Dona Leonor, de weduwe van koning João II, stichtte het Convento da Madre de Deus in 1509. De kerk, oorspronkelijk gebouwd in Manuelstijl, werd onder João III gerestaureerd in renaissancestijl. De opvallende barokversieringen werden toegevoegd door João V. Het klooster vormt de ideale behuizing voor het nationale tegelmuseum. Aan de hand van decoratieve tableaus, losse tegels en foto’s wordt de ontwikkeling van het tegelbakken en de gehele tegelcultuur aanschouwelijk gemaakt, van de invoering door de Moren en de Spaanse invloed tot en met de Nederlanden en de eigen Portugese stijl;

We worden verwelkomd door medewerkers van het Museum en de Vriendenvereniging, die wij de avond tevoren op de Ambassade reeds hadden ontmoet, en die ons begeleiden en vervolgens op versnaperingen trakteren. Het Museu Nacional do Azulejo heeft sinds kort een volledig vernieuwde Website.

Lejo Schenk geeft een toelichting bij de Nederlandse tegeltableaus van Van der Kloet en Van Oort in de kerk. De reeds genoemde Portugese tegelkenner J.M. dos Santos Simões heeft deze tableaus nauwkeurig bestudeerd en hij kwam tot de conclusie dat de panelen bij een negentiende-eeuwse restauratie van de muur gehaald zijn en verplaatst. Bij die gelegenheid zijn er waarschijnlijk ook panelen in particuliere collecties terecht gekomen. Op een van de tableaus is bijvoorbeeld een schaap te zien zonder kop, een duidelijk bewijs dat het tableau daar afgesneden is.

Nederlandse tegeltableaus van Van der Kloet en Van Oort in de Igreja da Madre de Deus.

Indrukwekkend is het Grote Panorama van Lissabon, gezien vanuit het zuiden, uit ca. 1700, dat is toegeschreven aan Gabriel del Barco. Interessant is dat het tableau laat zien hoe de stad er voor de aardbeving van 1755 uitzag. Het is bijna 23 meter breed. Het museum bezit ook twintigste-eeuwse tegels, o.a. van Maria Keil (geboren 1914, zie verder onder Metrostations).

‘s Middags bezoeken wij de Fundação Ricardo Espírito Santo Silva (Museu das Artes Decorativas). Na de ontvangst door de directrice en het aanbieden van een tegel en een antiquarisch tegelboekje worden we rondgeleid door conservatrice Margarida Serra, die ook Nederlands spreekt. Er moesten heel wat meubels verschoven worden om de tegels, die deel uitmaken van de wandbekleding, te kunnen bekijken. In de gewoonlijk gesloten ontvangstruimte zagen we een strook veel oudere tegels afkomstig uit een ander paleis, zogenaamde macacarias (‘singeries’, in goed Nederlands), karikaturen met apen in scènes uit het dagelijks leven of politieke satires.

Fundação Ricardo Espírito Santo Silva

Door de stromende regen repten we ons naar het Mosteiro de São Vicente de Fora, waar Lejo Schenk enkele fabels van La Fontaine voordroeg, bij de bijbehorende tegeltableaus. De tentoongestelde tableaus over deze fabels komen oorspronkelijk uit dit klooster, maar zijn ooit uit de muren verwijderd. Ook de kloostergangen zitten vol met tegeltableaus en er is een zaal met beroemde historische tableaus.Sommigen van ons gaan vervolgens wandelen in Alfama op zoek naar registos (kleine tegeltableaus van beschermheiligen, o.a. tegen brand en aardbevingen, op gevels van woonhuizen) en tegelantiquairs rond de oude kathedraal.

 

Woensdag 9 april 2008

Met de ‘eigen’ bus en Rui Mota, die geregeld dreigende probleempjes weet af te wenden en de buschauffeurs in het gareel houdt, naar de Igreja S. Bartolomeu da Charneca, waar we pas na ingrijpen van de bisschop zelf door de dwarse (Nederlandse!) pastoor worden toegelaten. Het altaar is bekleed met een tegeltableau dat het Laatste Avondmaal voorstelt. Verder zijn de muren bedekt met zeventiende-eeuwse tegels in schaakbordpatronen (‘enxaquetados’) en tableaus van de grote meester Gabriel del Barco. We vervolgen onze tocht naar de Quinta dos Azulejos (nu de particuliere school Colégio Manuel Bernardes). In de tuin van dit vroegere paleis zijn veel achttiende-eeuwse gekleurde tegeltableaus aanwezig met voorstellingen uit de Oudheid en de Bijbel en geelpaarse tuinbanken. Veel tegels zijn ernstig beschadigd door de weersinvloeden.

Igreja S. Bartolomeu da Charneca

Quinta dos Azulejos, uit verschillende decennia (rond het midden) van de 18de eeuw. Barok, rococo en Pombalijns (9D 9E 9F)

Op weg naar het Colégio Militar zijn we gestopt bij het Metrostation Colégio Miltar/Luz om de moderne tegeltableaus van Manuel Cargaleiro (geboren 1927) uit 1987 te bewonderen, met visuele grapjes op het diamantkoppatroon, dat we onder andere in de Igreja de São Roque gezien hebben, en op het Panorama van Lissabon in het Nationale Tegelmuseum (9G en 9H). 

Op het Colégio Militar, een particuliere militaire school met tuin, oorspronkelijk opgericht als ziekenhuis en later een grafelijk paleis, krijgen we een rondleiding door het militair museum, het hospitaal (met figuras de convite van Mestre PMP) en de twee tuinen, allemaal geheel bekleed met tegels en tegeltableaus met voorstellingen van musici, dansers en werelddelen, evenals tableaus die zijn uitgesneden in de vorm van de antieke beelden die zij voorstellen, van de hand van Francisco Jorge da Costa. Een poort met hek, aan één kant van de tuin, wordt aan de tegenoverliggende zijde gespiegeld door een tegeltableau met hek, waarachter een vrouwtje met een mand eieren staat, een heel leuke trompe-l’-oeil ter wille van de symmetrie. In de tweede, lager gelegen tuin bevinden zich banken die aan de onderkant betegeld zijn met diverse afbeeldingen, waaronder een olifant. De ochtend werd afgesloten met een warme lunch in de officiersmess, onder het toeziend oog van de generaal-majoor.

Colégio Militar (9I 9J 9K 9L 9M 9N)

Voor de middag stond het Palácio dos Marqueses da Fronteira op het programma, open speciaal voor onze groep. Dit landhuis werd gebouwd als jachtslot voor João de Mascarenhas, de eerste Marquês da Fronteira, als beloning voor zijn prestaties in de vrijheidsoorlogen tegen Spanje, de Restauratieoorlogen (1640-1668). Het paleis wordt nog steeds bewoond (door de twaalfde markies) en men kan door een aantal woonvertrekken en de tuinen worden rondgeleid. Een gids gaf uitleg voor wie luisterde.

Zowel in het gebouw als in de tuinen en op de terrassen zitten erg veel spectaculaire tegels en tableaus. De afbeeldingen variëren van ridders te paard, met daaromheen portretten van de voorouders van de familie Mascarenhas, en allegorieën op de kunsten, tot, alweer, macacarias, karikaturen van musicerende apen. In de schitterende tuinen ontbreken ook een schelpengrot, een hermafrodiet en een koningsgalerij niet.

De ‘Zaal der veldslagen’ is versierd met tegeltableaus waarop taferelen uit de Restauratieoorlogen staan afgebeeld. In de eetzaal zijn rond 1670 al tableaus van Jan van Oort aangebracht, de vroegste Nederlandse tableaus in Portugal. Toelichting door Maarten van Veen.

Palácio dos Marqueses da Fronteira (9O 9P 9Q 9R 9S 9T)

Hierna splitst de groep zich in drieën:

1. Gulbenkian Museum (zie de laatste zondag), waarna tegels in verscheidene metrostations worden bekeken.
2. Bezoek aan antiquairs.
3. Tegelfabriek Fábrica Sant’Anna.

Metrostations o.l.v. Hans van Lemmen 

De tegels in de metro van Lissabon zijn zo indrukwekkend dat men de metro als een tegelmuseum kan beschouwen. De metro van Lissabon kent vier lijnen met elk een eigen kleur: rood, geel, blauw en groen. Elke lijn kent haar eigen kunstverrassingen. Het idee om de metro te versieren met tegels kwam van een aantal Braziliaanse architecten en dateert uit de jaren vijftig. De eerste negentien stations zijn versierd met geometrische patronen, niet figuratieve, om de reizigers niet af te leiden, van de beeldend kunstenares Maria Keil, de vrouw van een van de architecten. In de latere stations mochten de veelal zeer beroemde (tegel)kunstenaars wel figuratieve voorstellingen maken. Het station Oriente, bij het terrein van de Wereldtentoonstelling van 1998, bevat reusachtige tegeltableaus van beroemde kunstenaars van over de gehele wereld. Als je de metro neemt, is elk traject niet alleen een ontdekking, maar ook een reis door de geschiedenis van de tegel in de tweede helft van de twintigste eeuw.

Betegelingen op de wanden in metrostations (9U 9V 9W) 

Het groepje mensen dat op zoek was naar antiquairs vond bij toeval een ruimte met een betegeld tongewelf aan de Rua Eduardo Coelho. Later blijkt dat deze brede gang zich bevindt achterin het gebouw van de zelf niet betegelde kerk Igreja das Mercês aan het Largo de Jesus. De betegeling uit 1714 is gemaakt door António de Oliveira Bernardes.

Een paar mensen hebben een bezoek gebracht aan de Fábrica Sant’Anna, waar nog op zeventiende-eeuwse wijze tegels worden gemaakt. Dit bedrijf verzorgt ook veel restauratiewerkzaamheden.

 Donderdag 10 april 2008

Met de eigen bus naar het Mosteiro dos Jerónimos. Het klooster weerspiegelt de rijkdom ten tijde van de ontdekkingsreizen en is het hoogtepunt van de Manuelijnse stijl in de architectuur. Koning Manuel I gaf rond 1501, vlak na Vasco da Gama’s terugkeer van zijn historische reis, opdracht tot de bouw, die met ‘pepergeld’ werd bekostigd. De muren van de refter zijn ‘bekleed’ met achttiende-eeuwse Portugese tegels en met een tableau van de Spijziging van de vijfduizend. De ontdekkingsreiziger Vasco da Gama (1460-1524) ligt hier begraven en zijn graf is versierd met o.a. touwen en armillaria.

Velen van ons hebben daarna genoten  van de pastéis de Belém (roomgebak) in de, uiteraard prachtig betegelde, Pastelaria de Belém; met koffie of thee vormen zij een heerlijke traktatie.

Door naar Sintra voor wandeling of lunch en een bezoek aan het Paço Real/Palácio Nacional en het Palácio da Pena.

De prachtige ligging van Sintra op de noordelijke hellingen van de Serra de Sintra, tussen beboste ravijnen en zoetwaterbronnen, maakte het tot een gewilde verblijfplaats voor de Portugese koningen, en later voor vele beroemde Engelsen. De hoge conische schoorstenen van het Palácio Nacional in het dorp zelf en het op een bergtop gelegen Palácio da Pena, zijn markante punten in het landschap.

Palácio Nacional: Het grootste deel van het koninklijk paleis, inclusief de grote keukens onder de conische schoorstenen, werd eind veertiende eeuw gebouwd door João I op een plek die ooit in het bezit was geweest van de Moorse heersers. Het Paço Real (de oude benaming, die ook nog gebruikt wordt, letterlijk: koninklijk paleis) werd het favoriete zomerverblijf van het hof en bleef tot de jaren 1880 een residentie van de Portugese Koninklijke familie. We zijn hier zeer hartelijk ontvangen en rondgeleid door de directrice en een conservator.

De benedenmuren van de Sala dos Brasões (= blazoenen) zijn bedekt met blauwe achttiende-eeuwse Portugese tegels. In de zaal Sala das Sereias (=sirenen) omlijsten ingewikkelde arabesken op zeldzame zestiende-eeuwse tegels (sgraffito) de deur. De overheersende kleur in de vele betegelde zalen is groen. De gigantische keukens bevatten braadspitten die werden gebruikt voor banketten, vandaar die enorme schoorstenen.

Paço Real/Palácio Nacional in Sintra

Het laatste onderdeel van deze dag was een bezoek aan het Palácio da Pena. Voor het geplande rondwandelen na afloop in de prachtige omgeving was het weer te slecht. Op de hoogste toppen van de Serra staat het spectaculaire paleis van Pena, een eclectisch ratjetoe van bouwstijlen dat in de negentiende eeuw werd neergezet voor de echtgenoot van de jonge Koningin Maria II da Glória, Ferdinand van Saksen-Coburg-Koháry. Het bevindt zich op ruïnes van een klooster dat in de vijftiende eeuw werd gesticht. De kruisgang daarvan is versierd met kleurrijke tegels. Over de ouderdom en authenticiteit van de tegels in de kapel ontstond nogal wat discussie. Het paleis staat verder vol met curiosa en is omgeven door een park met zulke steile hellingen dat onze bus niet verder mocht en het laatste deel van de tocht met een soort trammetje moest worden afgelegd.

Terug naar Lissabon, helaas niet langs de kustweg, omdat die onder water staat! Enkele mensen gaan op zoek naar het woensdag ‘ontdekte’ betegelde tongewelf.

Vrijdag 11 april 2008

Met de eigen bus over de Taagbrug naar het zuiden. Frans Caignie geeft uitgebreide toelichting op de rit en de te bezoeken paleizen met hun bijzondere tegels. Eerst de Quinta das Torres in Azeitão. Dit landgoed, gebouwd in 1570 (nu in gebruik als hotel), is voor iedere tegelverzamelaar met belangstelling voor tegels van de zestiende eeuw, een must. Boven de deuren in de eetzaal van Quinta das Torres  bevinden zich twee bijzondere tegeltableaus, die worden toegeschreven aan de werkplaats van Orazio Fontana in Urbino, te dateren in het derde kwart van de zestiende eeuw. Het ene tableau toont de brand van Troje en de vlucht van Aeneas en het andere de dood van Dido (zie Tegel 28, Wilhelm Joliet). De tableaus zien er op het eerste gezicht uit als gobelins. In diezelfde zaal zijn de wanden voorzien van een plint van tegels met veelkleurige jachttaferelen (tweede helft zestiende eeuw). In de tuin bevindt zich een tegeltableau van J. Gestoso (1896).

We vervolgen onze tocht met een bezoek aan de Quinta da Bacalhôa, een prachtig landgoed uit de tweede helft van de vijftiende eeuw, oorspronkelijk het huis van D. Brites, de moeder van Koning Manuel I, omgeven door een park met bassin en wijngaarden. Enkele buitenmuren van het huis, alsook de binnenmuren van de vertrekken langs het bassin, zijn met zestiende-eeuwse Spaanse en Spaans-Vlaamse tegels bekleed. Helaas zijn de tegels in veel gevallen ernstig beschadigd. Op een terras van het hoofdgebouw, dat we met speciale toestemming van de eigenaar mochten betreden, bevinden zich tegeltableaus met allegorische afbeeldingen van grote rivieren: Euphrates (Eufraat), Wilo (Nijl), Tanubio (Donau), Douro en Momdeguo (Mondego). Deze tableaus behoren tot de oudste Portugese tegels, maar zijn dringend aan restauratie toe. Onverwacht werden we ook nog even in het woongedeelte rondgeleid.

Een wijnproeverij van de befaamde op dit landgoed verbouwde wijnen, Moscatel de Setúbal, werd ons enkele kilometers verderop aangeboden, en velen van ons konden de verleiding niet weerstaan een fles mee naar huis te nemen.

Voor de lunch reden we naar Alcochete. Dit fraaie oude stadje ziet vanaf de zuidelijke oever uit op de brede monding van de Taag. Zout is hier lange tijd een van de belangrijkste industrieën geweest en er zijn nog zoutpannen te zien ten noorden en ten zuiden van de stad. In het centrum staat een groot beeld van een gespierde zoutwerker met het opschrift: Do Sal a Revolta e a Esperança (Van zout naar opstand en hoop).

In Restaurant A Palmeira hebben we zeer uitgebreid geluncht en genoten van allerlei soorten vis. Toen we dachten klaar te zijn met eten, kwam het hoofdgerecht op tafel (vier levensgrote vissen van circa tachtig cm lengte op houtskoolvuur bereid, elke bestemd voor acht personen. Na ook nog een uitgebreid dessert hebben velen van ons later de avondmaaltijd overgeslagen.

Na een wandeling door de stad, het ‘rondje om de kerk’, met veel art nouveau tegels op de gevels, de Igreja Matriz met een betegelde torenspits (coruchéu) en prachtige tegeltableaus binnen, zijn we via de Vasco da Gamabrug teruggereden naar Lissabon, waar we eerst zijn uitgestapt voor een bezichtiging van de vele tegeltableaus in metrostation Oriente (zie woensdag). Daarna heeft een aantal mensen de tocht langs de metrostations van de Linha Vermelha voortgezet, onder leiding van Hans van Lemmen.

Na Oriente: Metrostation Olivais, met tegeltableaus van de ontdekkingsreizen gemaakt door Nuno de Siqueira, Bela Vista, met tegels van Querubim Lapa (1996), Alameda met tableaus over de ontdekkingsreizen van Costa Pinheiro e.a. (1997), en langs de Linha Verde het station Rossio, waar nog niet alle tegelbekledingen van Maria Keil afgebroken zijn. 

FADO 

Op woensdagavond (Tasca do Chico, Bairro Alto) respectievelijk vrijdagnacht (Mesa de Frades, Alfama) zijn twee groepjes met vrienden van Francine naar niet-toeristische casas de fado geweest. Enkelen raakten niet uitgepraat over de muziek, de ambiance en de prachtige tegeltableaus (in de Mesa de Frades). Zaterdagmiddag bij de lunch in Alfama kwamen sommigen tot hun grote vreugde opnieuw in een kelder met fados terecht.

De oorsprong van de fado moet vermoedelijk worden gezocht in Brazilië, rond 1800, waar de zwarte slaven met de lundum hun treurige lot bezongen en uitdrukking gaven aan hun heimwee naar Afrika. De lundum onderging de invloed van de Braziliaanse modinhas (populaire liedjes) en tegen het eind van de achttiende eeuw begonnen in Lissabon de armen in Alfama en Mouraria deze voorloper van de fado te zingen. Dit is slechts een van de theorieën, naast die van Arabische invloed en van verwantschap met de liederen van de Galicisch-Portugese troubadours. In elk geval is sinds die tijd de fado het muzikale vehikel bij uitstek voor de Portugese melancholie en saudade.

Zaterdag 12 april 2008

Een klein groepje vertrekt om 07.10 uur met taxi’s naar de Feira da Ladra (vlooienmarkt, letterlijk: dieveggemarkt). Een van ons vindt direct een boek over de Quinta da Bacalhôa. Hier en daar wordt een kleinigheid gekocht, maar geen ‘spannende’ aanwinsten. Op Portugees tegelgebied is er wel veel aanbod. Aansluitend struint het groepje langs antiekzaken - waar een vroege tegel toe te schrijven aan Antwerpen wordt gevonden - en brengt het wederom (voor sommigen de eerste keer) een uitgebreid bezoek aan de Bakkerij aan de Rua de Campo de Ourique (zie maandag). Tevens wordt de grootste tegelhandelaar van Portugal bezocht, in de Rua. D. Pedro V.

De grootste groep gaat met Francine Stoffels en Hans van Lemmen een tegelwandeling maken vanaf het hotel naar de wijken Mouraria en Graça. Maar eerst, bij het plein Martim Moniz, rechts de Igreja da Nossa Senhora da Saúde en links het Hospital de São José, vol lambriseringen van achttiende-eeuwse blauwe tegeltableaus en bovenaan een trap een tableau met de voorstelling van Maria Hemelvaart. Vervolgens langs de Avenida Almirante Reis met veel art nouveau tableaus. Na de schitterende gevel van de tegelfabriek Viúva Lamego, van Ferreira das Tabuletas (dezelfde als van de Cervejaria da Trindade), moeten er trappen beklommen worden die tot in de hemel lijken te reiken. Iedereen overleeft het en wordt beloond met prachtige uitzichten over de stad en art nouveau tegels. Uiteindelijk daalt men weer, naar Alfama, voor een late lunch.

’s Avonds een geweldig afscheidsdiner in het dichtbij het hotel gelegen Casa do Alentejo. Ook hier zitten in het gebouw en de zalen ontzettend veel tegeltableaus die aan renovatie toe zijn. We zitten aan vier ronde tafels van acht personen. Tussen het eten en drinken door houdt Henk Oswald namens de deelnemers een toespraak en worden Francine Stoffels, Marianne Holtkamp en ook de anderen die hebben bijgedragen om deze reis tot een succes te maken, in het ‘zonnetje’ gezet.Een antwoord hierop door Francine kan niet uitblijven !

Zondag 13 april 2008

De vrije ochtend wordt door iedereen anders beleefd.

Een groepje brengt een bezoek aan het Museu Calouste Gulbenkian. Het museum, waarin de unieke kunstcollectie van Galouste Gulbenkian is ondergebracht, behoort tot de mooiste musea van Lissabon (geopend in 1969). Het gebouw, dat in een uitgestrekt park ligt, waardoor sommige kamers natuurlijk licht krijgen, werd speciaal ontworpen om de collectie van de stichter zo fraai mogelijk tentoon te stellen. De collectie overspant vierduizend jaar: van oude Egyptische beeldjes en doorzichtig islamitisch glas tot Iznik tegels en art nouveau broches. Het museum is vrij klein, maar ieder kunstwerk, zoals de magnifieke stukken uit de verzameling oosterse en islamitische kunst, of de uitgelezen collectie Europese schilderskunst, o.a. een portret van een oude man van Rembrandt uit 1645, en meubelen, is het bekijken meer dan waard!

Rond het middaguur haalt de bus ons op voor de terugreis. Op de valreep maakt een Japanner nog een foto van de gehele groep. De vlucht verloopt voorspoedig en aangekomen op Schiphol neemt iedereen afscheid.

De groep van 32 tegelexperts op de luchthaven van Lissabon, aan het einde van een meer dan geslaagde tegelstudiereis.

Inmiddels is er een zeer geslaagde reünie geweest bij Maaike & Henk Oswald in Harlingen.  
 
De verslagcommissie

• Will van den Berge
• Hedwig Caignie
• Nora de Nas

Eindredactie

• Francine Stoffels